Zoals de Caluwé in zijn rede schrijft heeft hij een ontwikkeling doorgemaakt van ‘contingentie denken’ naar meer ‘paradox denken’. Vanuit het contingentie perspectief ben je gericht op ‘fit’ en ‘allignment’, dus management besluiten moeten passen en worden gestroomlijnd. Je zoekt onder welke condities je het ene beter inzet en wanneer beter het andere? Het is een of het één of het andere vraagstuk. Vanuit een paradox perspectief ben je juist gericht op het laten bestaan van de spanning, omdat die spanning productief is. Je zoekt naar hoe je beiden in kunt zetten en bent gericht op én het één én het ander.
De Caluwé gaat in zijn rede in op paradoxen en maakt de verbinding naar de kleurentheorie. Ik schreef een kleine bijdrage over het omgaan met paradoxen. Ben je benieuwd daarnaar? Download dan ‘Omgaan met paradoxen’ 2015 (pdf 260 Kb)